Islamizimi i një pjese të shoqërisë shqiptare ndodhi në krye-rrethanën e sundimit të vendit nga perandoría osmane.
Ka disa arsye pse shqiptarët janë kthy në fenë islame. Vërehet se nuk është përdorur një dhunë e drejtpërdrejtë ndaj popullsisë për t'u kthyer në fenë islame. Dhuna e tërthortë e merr trajtën e masave që ua vështirëson jetën të krishterëve. Ata diskriminohen, taksohen, damkosen dhe iu pamundësohet pasja e një strukture mbështetëse. Ndërsa myslymanët kanë privilegje të ndryshme që ia u lehtëson jetën. Kësisoj njerëzit ose kanë ngritur krye ose janë nënshtruar duke mbajtur fenë ose janë nënshtruar duke ndërruar fenë.
Mylsymanët kishin më shumë lehtësime për të zhvillzuar veprimtarí ekonomike. Të krishterët ishin të detyruar të paguanin më shumë taksa për mallrat tregtare dhe të paguanin gjithashtu ispenxhën (taksën e të krishterëve).
Ndërrimi i fesë prej parisë shqiptare ishte një shembull i keq, pasi ajo nuk kishte bindje të thella fetare dhe konfiguracioni fetar zhvillohej për arsye politike. Kjo ndikonte shumë në popullsinë e thjeshtë.
Sekti bektashían me interpretimin e tí më liberal ishte shumë më e pajtueshme me llojin e besimit të shqiptarëve.
Ndryshe nga popujt e tjerë fqinj, shqiptarët nuk kishin ndonjë instancë qendrore të tyren fetare ose politike. Kjo bëri që të egzistonte një vakuum, të cilën perandoría osmane e mbushi dalë ngadalë dhe paralelisht u kujdes mos të lindte më një instancë e tillë.
Pozitat administrative mund të zinin vetëm myslymanë. Vetëm myslymanët mund të blenin troje. Vetëm myslymanët mund të bënin karrierë në ushtrí. Të krishterët ishin të përjashtuar nga jeta politike dhe nga politikbërja.